Γραφείο Ισότητας των Φύλων-Κοινωνική Υπηρεσία Δήμου Γαλατσίου
8 Μαρτίου 2021
Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αφιερώνει τη φετινή Ημέρα της Γυναίκας στον παγκόσμιο αγώνα των γυναικών κατά της πανδημίας του κορονοϊού. Στις πρώτες γραμμές της κρίσης της νόσου Covid19 βρέθηκαν και εξακολουθούν να βρίσκονται oι γυναίκες, προσφέροντας τις εργασιακές τους υπηρεσίες ως εργαζόμενες στον κλάδο της υγείας, ως φροντιστές παιδιών και ηλικιωμένων μελών της οικογένειας, ως οικιακοί βοηθοί, ως προσωπικό καθαριότητας, ως υπάλληλοι σε σούπερ μάρκες, ως υπάλληλοι ταμείων (π.χ. τράπεζες). Οι γυναίκες σε αυτή την περίοδο είναι επίσης πολύ πιθανό να αναγκαστούν να πάρουν άδεια για να φροντίσουν τα παιδιά τους ή άλλο αδύναμο μέλος της ευρύτερης οικογένειας, ενώ είναι πια πολύ συχνό να καλούνται να συνδυάσουν τη φροντίδα των οικείων τους με την τηλεργασία.
Είναι, λοιπόν, η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας μια καλή αφορμή να προβληματιστούμε για την υφιστάμενη κατάσταση, για την πρόοδο που έχει σημειωθεί και για τις ανατροπές που οφείλουν να γίνουν για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων της γυναίκας. Και είναι η κρίση της πανδημίας μια επίσης καλή αφορμή να υπογραμμιστούν οι καθυστερήσεις στην υπεράσπιση της κοινωνικής προστασίας, των εργασιακών δικαιωμάτων και την προάσπιση άλλων θεμελιωδών ωφελειών για τη γυναίκα.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, νομικοί περιορισμοί και κοινωνικά στερεότυπα: έχουν εμποδίσει την πρόσβαση 2,7 δισεκατομμυρίων γυναικών στην επιλογή της ίδιας εργασίας με τους άνδρες, έχουν συντηρήσει την ανισότητα στην αμοιβή υπέρ των ανδρών για την ίδια εργασία (οι γυναίκες κερδίζουν 6% λιγότερο από τους άνδρες), έχουν οδηγήσει στην υπο-εκπροσώπηση των γυναικών σε θέσεις ευθύνης (μόνο το 7,5% των διευθυντικών θέσεων καλύπτονται από γυναίκες), ενώ έχουν επιτρέψει σε 1 στις 3 γυναίκες να βιώσει την εμπειρία της έμφυλης βίας.
Όσον αφορά στην περίοδο της πανδημίας και με επίπεδο ανάλυσης τον χώρο της ΕΕ, το συντριπτικό ποσοστό των 84% των γυναικών (15-64 ετών) απασχολείται σε τομείς που έχουν πληγεί από την τρέχουσα κατάσταση, όπως είναι οι εργαζόμενες στον τουρισμό και στον ξενοδοχειακό τομέα, στον κλάδο των πωλήσεων και στον τομέα της φύλαξης παιδιών. Επιπλέον, η κρίση της νόσο Covid19 ανέδειξε τις κακοποιητικές συνθήκες που διαγενεακά αναπαράγονται μέσα στην «ασφάλεια» του οίκου, με σχεδόν 50 γυναίκες να χάνουν τη ζωή τους κάθε εβδομάδα ως θύματα ενδο-οικογενειακής βίας. Για τη χώρας μας, η 1η Ετήσια Έκθεση για τη Βία κατά των Γυναικών από τη ΓΓΟΠΙΦ (Νοέμβριος 2020), εντοπίζει την κατακόρυφα αυξανόμενη έμφυλη βία εντός του «οικείου» χώρου κατά την περίοδο των συνθηκών εγκλεισμού που επέβαλε το πρώτο κύμα της πανδημίας. Ενώ ο δείκτης ισότητας για το 2020 του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου για την Ισότητα των Φύλων (EIGE) κατατάσσει την Ελλάδα ως τη χώρα με τον χαμηλότερο μέσο όρο, που ανέρχεται στο 52,2% (μ.ο. ΕΕ 67,9%).
Η διαδρομή των διεκδικήσεων από το 1857 έως το 2021 και οι ποσοτικές απεικονίσεις της υφιστάμενης κατάστασης, μας αποκαλύπτουν μακροσκοπικά πως εξακολουθεί να υφίσταται το έλλειμμα εκείνου του δίκτυ προστασίας για τις γυναίκες. Εκείνου του δίκτυ προστασίας που θα ορίσει το τέλος των προκαταλήψεων του παρελθόντος, θα άρει το μισθολογικό χάσμα, τον σεξισμό, την ένδεια, τους εκπαιδευτικούς αποκλεισμούς, την πολιτική υπο-εκπροσώπηση των γυναικών.
8 Μαρτίου: Ημέρα για να γίνουν γνωστά τα αιτήματα ισότητας των γυναικών!
