Η Τράπεζα Πειραιώς χορηγεί παραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής

Η Τράπεζα Πειραιώς θα χορηγήσει την παραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής η οποία αφιερώνεται σε εμβληματικούς συνθέτες της Ελληνικής Εθνικής Μουσικής Μουσικής Σχολής.

Σε μια ενιαία παράσταση θα παρουσιαστούν η όπερα «Δέσπω» του Παύλου Καρρέρ και οι «Ελληνικοί Χοροί» του Νίκου Σκαλκώτα, τους οποίους θα χορογραφήσουν τρεις νέοι χορογράφοι. Η παραγωγή εντάσσεται στο επετειακό πρόγραμμα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για το 2021, το οποίο υλοποιείται με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) για την ενίσχυση της καλλιτεχνικής εξωστρέφειας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

Η παραγωγή συνδυάζει όπερα και μπαλέτο με ελληνικό χρώμα.

Α) Όπερα «Δέσπω» του Παύλου Καρρέρ

O Παύλος Καρρέρ (1829-1896) είναι ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες της «Επτανησιακής σχολής», από τους πρωτεργάτες της ελληνικής μουσικής στα Επτάνησα, καθώς αυτή η περιοχή του ελληνισμού δεν ήταν υπό τουρκική κατοχή, ενώ ταυτόχρονα ανήκε στην ευρωπαϊκή πολιτιστική σφαίρα.

Ο Καρρέρ ανήκει στους πρώτους που στράφηκαν σε ελληνικά θέματα (της Επανάστασης του 1821), μελοποίησε ελληνικά κείμενα και εμπνεύστηκε από τη ελληνική δημοτική μουσική. Ο επαναστατικός χαρακτήρας της μουσικής του, η μελωδική αμεσότητα και η εμβατηριακή ορμή της, κάνει πολλούς να μιλούν για τον «Έλληνα Βέρντι». Όπως και ο διάσημος Ιταλός συνθέτης, ο Καρρέρ υποστήριξε μέσα από τη μουσική του την εθνική ιδέα και τα πατριωτικά συναισθήματα.

Έργα του, μεταξύ άλλων, είναι οι όπερες Μάρκος Μπότσαρης, Κυρά Φροσύνη, Δέσπω η ηρωίς του Σουλίου και Μαραθών – Σαλαμίς. Όλα αυτά γράφηκαν μόλις λίγες δεκαετίες μετά την Επανάσταση, πολύ πριν το ελληνικό κράτος αποκτήσει την σημερινή του έκταση και με θερμή ακόμα την αντιπαράθεση με τη φθίνουσα Οθωμανική αυτοκρατορία. Ειδικότερα για τη «Δέσπω» κατά τον 19ο αιώνα σημειώνεται συχνά η ενθουσιώδης ανταπόκριση του κοινού. Η εθνική θεματική και η μουσική της γραφή εντάσσουν τη «Δέσπω» στο κίνημα του ευρωπαϊκού ρομαντισμού. Επιπλέον, η επί μακρόν απήχησή της σε ελληνικά και ελληνόφωνα ακροατήρια φανερώνει τη θέση της στην ιστορία του ελληνικού μουσικού πολιτισμού.

Η δυνατότητα μίας πλήρως σκηνοθετημένης παράστασης με σύγχρονες προδιαγραφές σε χρονική συνάφεια με την επέτειο της Ελληνικής Επανάστασης θα δώσει την ευκαιρία στο σημερινό κοινό να εκτιμήσει βιωματικά και εντός επίκαιρου πλαισίου την αξία του έργου για όλα τα παραπάνω.

Β) Μπαλέτο «Ελληνικοί Χοροί» του Νίκου Σκαλκώτα

Η δημιουργία νέας χορογραφίας μπαλέτου με θέμα την Εθνική Μουσική Σχολή, θα είναι μια ιδανική ευκαιρία σύγχρονης δημιουργικής συνάντησης με το πολυδιάστατο έργο των εκπροσώπων συνθετών της. Μπορεί να γίνει ένας ιδανικός καμβάς για την αναζήτηση μιας νέας κινητικής φόρμας αλλά και μιας νέας αφήγησης του ελληνικού συναισθήματος, πέρα από τα παραδοσιακά κινησιολογικά μοτίβα. Υπάρχει προσανατολισμός προς ένα επιλεγμένο υποσύνολο από τους 36 Ελληνικούς Χορούς του Σκαλκώτα.

Ο Νίκος Σκαλκώτας (1904-1949) είναι ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες συνθέτες του 20ου αιώνα. Με σπουδές στην Αθήνα και το Βερολίνο, όπου μαθήτευσε κοντά σε μεγάλους μουσικούς του μοντερνισμού, είναι –όπως και ο Δημήτρης Μητρόπουλος- ένας ταλαντούχος, κοσμοπολίτης Έλληνας δημιουργός που συνομιλεί ίσοις όροις με το μουσικό γίγνεσθαι του ευρωπαϊκού μεσοπολέμου δίχως, ταυτόχρονα, να χάνει την επαφή με τις ρίζες του.

Οι «36 Ελληνικοί Χοροί» είναι ένα από τα δημοφιλέστερα δημιουργήματά του. Γι’αυτό τον λόγο, συχνά στις αίθουσες συναυλιών επιλέγεται και παρουσιάζεται ως ενότητα ένας αριθμός από το σύνολο των χορών –πέντε, έξι ή δώδεκα. Κάθε ένας από τους χορούς είναι εμπνευσμένος από μουσικούς σκοπούς και ρυθμούς διαφορετικής περιοχής της Ελλάδας και φέρει χαρακτηριστικό όνομα όπως: Πελοποννησιακός, Τσακώνικος, Χιώτικος, Κρητικός κ.ο.κ.