Ο καταπράσινος «τοίχος των δακρύων» στη Χαβάη

13/05/2021

Mετά από έντονες βροχές, το «Wall of Tears» (Τοίχος των Δακρύων) στο νησί Μάουι στη Χαβάη μοιάζει με λίγα μέρη στη Γη.

Τα πράσινα τείχη της γιγαντιαίας, στενής κοιλάδας Waihee είναι καλυμμένα με συνεχώς κινούμενους, απίθανους καταρράκτες που δημιουργούν ένα μοναδικό θέαμα παγκοσμίως.

Πριν από πολύ καιρό το βουνό Pu’u Kukui ήταν ακόμα υψηλότερο, όταν πριν από 320.000 χρόνια ένα ηφαίστειο εξερράγη στην περιοχή. Έκτοτε, οι έντονες και συχνές βροχοπτώσεις έχουν αλλάξει το τοπίο, με το νερό να έχει «χαράξει» απίστευτα, βαθιά φαράγγια με απότομες, σχεδόν κάθετες πλευρές. Χάρη στο εύφορο έδαφος, τη συχνή βροχή και το τροπικό κλίμα, ακόμη και οι απότομοι βράχοι εδώ καλύπτονται με πλούσια βλάστηση. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα από τα μέρη του κόσμου με τις περισσότερες βροχές ετησίως.Το «Wall of Tears», στην ουσία, είναι μια συστάδα καταρρακτών που έχουν σχηματιστεί στην αρχή της κοιλάδας Waihee, στην κορυφογραμμή μεταξύ αυτής της κοιλάδας και της κοιλάδας Ī’ao στα νότια. Το νερό αυτών των καταρρακτών, τουλάχιστον στην πλειοψηφία τους, ρέει κατά μήκος των σχεδόν κάθετων τοιχωμάτων του φαραγγιού, με το μέγιστο ύψος του να αγγίζει περίπου τα 490 μέτρα.

Η περιοχή είναι προσβάσιμη μόνο με ελικόπτερο, ενώ υπάρχουν αρκετές τουριστικές εταιρείες που διοργανώνουν πτήσεις- ξεναγήσεις πάνω από αυτό το μοναδικό υπερθέαμα της φύσης. Αυτή η πτήση είναι σχεδόν μοναδική, καθώς το ελικόπτερο κινείται μέσα από ένα βαθύ, πράσινο φαράγγι τεράστιου μεγέθους μέχρι να φτάσει στον προορισμό του.Στο άκρο του φαραγγιού, πολλά ασημένια «νήματα» βρέχουν τους μαλακούς πράσινους τοίχους. Οι συχνές βροχές στην περιοχή έχουν ως αποτέλεσμα η κοιλάδα να τυλίγεται από την ομίχλη, ενώ συχνά τα σύννεφα κρύβουν την κορυφή του φαραγγιού. Κάτι που δημιουργεί την αίσθηση ότι οι καταρράκτες πέφτουν από τα σύννεφα.Ο αριθμός των καταρρακτών στον «Τοίχο των Δακρύων» αλλάζει ανάλογα με την ποσότητα της βροχής, ενώ μερικές φορές έχουν καταμετρηθεί έως και 17 καταρράκτες. Ο μύθος για τη δημιουργία αυτού του μοναδικού θεάματος λέει ότι κάποτε οι θεοί έγδαραν με τα δάχτυλά τους τα βράχια στο συγκεκριμένο σημείο και έκτοτε εκείνα «κλαίνε».