Εγκαινιάζεται ο Δημοτικός Βρεφονηπιακός Σταθμός «Ουράνιο Τόξο» του δήμου Παύλου Μελά, που εδώ και λίγες εβδομάδες επαναλειτούργησε μετά την αποπεράτωση της ανακαίνισής του, στο πλαίσιο του έργου «Δημιουργία δύο τμημάτων βρεφικής φροντίδας και ενός τμήματος νηπιακής φροντίδας, στον Βρεφονηπιακό Σταθμό, στη συμβολή των οδών Καραολή και Δημητρίου 12, στη Δ.Κ. Σταυρούπολης του δήμου Παύλου Μελά.»
Ο Δήμαρχος Δημήτρης Δεμουρτζίδης, η Αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής Χαρά Αμανατίδου και το προσωπικό του σταθμού «Ουράνιο Τόξο», σας προσκαλούν στην τελετή που θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 16 Ιουνίου και ώρα 11:00 π.μ.
Η νέα παραμυθένια δομή των παιδικών σταθμών, είναι μοναδικό αποτέλεσμα μιας εμπνευσμένης παρέμβασης του δήμου Παύλου Μελά στο κτίσμα 453,60 τ.μ. που προϋπήρχε σε οικόπεδο 4.280 τ.μ.. στην περιοχή της Πρόνοιας Σταυρούπολης και βρίσκεται απέναντι από το σημερινό δημοτικό κτίριο υπηρεσιών Τάσος Αναστασιάδης και το Δημαρχείο Παύλου Μελά.
Με το Προεδρικό Διάταγμα 99/2017 και την τότε νομοθεσία για αδειοδότηση και λειτουργία των παιδικών σταθμών, το Ουράνιο Τόξο ανέστειλε τη λειτουργία του ώστε να εξασφαλιστεί η κατάλληλη κτιριακή υποδομή του σταθμού για την ασφαλή παραμονή των νηπίων και του προσωπικού. Το έργο της ανακαίνισης επισκευής χρηματοδοτήθηκε από τον προϋπολογισμό του δήμου και από πρόγραμμα του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης & Κοινωνικής Αλληλεγγύης.
«Παρά τις δυσκολίες και τις πρωτοφανείς παγκόσμιες συγκυρίες, Δημοτική Αρχή και υπηρεσιακός μηχανισμός του δήμου Παύλου Μελά, διαχειριζόμαστε με υπευθυνότητα το χρέος μας απέναντι στην πόλη και τους ανθρώπους της, αναβαθμίζοντας τις κτιριακές υποδομές και υλοποιώντας μικρά και μεγαλύτερα έργα προς όφελος της κοινωνίας των πολιτών. Ο Δημοτικός Βρεφονηπιακός Σταθμός «Ουράνιο Τόξο» με ιστορία που ξεπερνά τα 60 χρόνια, υποδέχεται νήπια και βρέφη, σε ένα πρότυπο, ασφαλές και σύγχρονο περιβάλλον», είχε δηλώσει στα τέλη Μαρτίου 2022, ο Δήμαρχος Δημήτρης Δεμουρτζίδης, κατά την αυτοψία του έργου, συνοδευόμενος από τις Αντιδημάρχους Κοινωνικής Πολιτικής Χαρά Αμανατίδου, Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού & Μελετών Έργων Αναστασία Φραγκοπούλου και τον Εντεταλμένο Χρηματοδοτήσεων Δημήτρη Λαλέ.
Η Ιστορία
Η ιστορία του Παιδικού Σταθμού ξεκινά από τις 14 Δεκεμβρίου του 1953 και την τότε απόφαση του Κοινοτικού Συμβουλίου για χωροθέτηση του δημοτικού κτιρίου στη συγκεκριμένη γειτονιά. Ο αρχικός του πυρήνας κατασκευάστηκε από τη Βασιλική Πρόνοια, στα τέλη της δεκαετίας του ’50 και όπως μαρτυρά η σχετική μαρμάρινη πινακίδα στην πρόσοψη του κτιρίου, ανεγέρθη το 1959 με δαπάνες του Υπουργείου Κοινωνικής Πρόνοιας. Στο πολυαναμενόμενο νέο βιβλίο «Η κληρονομιά του Ζέιτενλικ – Χρονικό της γειτονιάς του στρατοπέδου Παύλου Μελά» του συμπολίτη μας ερευνητή, συγγραφέα, εκπαιδευτικού Σπύρου Λαζαρίδη (εκδόσεις Ζήτρος), αναφέρονται λεπτομέρειες της ιστορίας του Παιδικού Σταθμού στις χρονικές περιόδους 1951-1959 και 1960-1967 και μέσα από τα πρακτικά των συνεδριάσεων των τοπικών αρχών και από δημοσιεύματα των εφημερίδων της εποχής, σημειώνεται μεταξύ άλλων ότι εγκαινιάστηκε υπό λειτουργία τον Αύγουστο του 1960.
Ξενάγηση από τη Φωτεινή Αλεξίου, Αρχιτέκτονα Μηχανικό της Τεχνικής Υπηρεσίας
Το αποτέλεσμα των εργασιών στον δημοτικό βρεφονηπιακό σταθμό είναι εντυπωσιακό και αποτυπώνεται πλήρως η ζωντάνια που κρύβεται μέσα στο Ουράνιο Τόξο, το οποίο είναι και το όνομα του σταθμού. Σκοπός της παρέμβασης ήταν η ανακαίνιση του υπάρχοντος κτιρίου, χωρίς να τροποποιείται το κέλυφος, η σύνθεση και ο χαρακτήρας του, ενώ συγχρόνως προστίθεται εξωτερικό ενιαίο στέγαστρο με διαφάνεια, που λειτουργεί συνθετικά ως στοιχείο προβολής του κτιρίου, διότι είναι καλυμμένο με plexiglass, ώστε να μην επιβαρύνει ογκολογικά το υφιστάμενο κτίριο. Η ανάγκη προσθήκης του στεγάστρου προέκυψε για προστασία από τη βροχή και για κάλυψη της πρόσβασης και της περιφερειακής κίνησης των παιδιών και των κηδεμόνων τους. Το χρώμα από τα plexiglass πέφτει πάνω στον εξωτερικό τοίχο και ανάλογα με το φως της ημέρας δημιουργεί διαφορετικούς κάθε φορά χρωματισμούς σε όλη τη διάρκεια της ημέρας, όχι μόνο στην εξωτερική επιφάνεια αλλά και στους εσωτερικούς χώρους, μέσω των μεγάλων παραθύρων. Αυτό μπορεί να λειτουργήσει ακόμα και σαν παιχνίδι αναζήτησης στα νήπια. Ο χώρος του εδάφους κάτω από το στέγαστρο επιστρώνεται με ξύλινο δάπεδο, και δημιουργούνται ράμπες μπροστά από τις εισόδους του κτιρίου για εξυπηρέτηση των επισκεπτών αλλά και των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Στον ίδιο χώρο διαμορφώνεται και ένα στεγασμένο τμήμα για τα καρότσια των βρεφών. Αντικαταστάθηκαν τα εξωτερικά κουφώματα, για λόγους μόνωσης και ασφάλειας και επισκευάστηκε το εξωτερικό του επίχρισμα, ενώ η στέγη αναδιαρθρώθηκε και μονώθηκε διατηρώντας τον όγκο και το σχήμα της.
Κατά τη ξενάγηση στους εσωτερικούς χώρους και την αυλή του παιδικού σταθμού, η Φωτεινή Αλεξίου, Αρχιτέκτων Μηχανικός της Διεύθυνσης Τεχνικών Υπηρεσιών Δήμου Παύλου Μελά, αναφέρει τα εξής:
Ο όλος σχεδιασμός του χώρου οργανώνεται με βάση τις διαδρομές κίνησης των χρηστών κατά μήκος και εγκάρσια του κτιρίου και στόχος μας είναι να δημιουργηθεί ένας παιδικός σταθμός που πραγματικά να φιλοξενεί τα νήπια και τα βρέφη, προσφέροντας, πέρα από την εκπαίδευση, μια συναρπαστική καθημερινότητα, με εμπειρίες γεμάτες παιχνίδι, ασφάλεια και επαφή με την τέχνη, μέσα από φως, σκιά, χρώμα! Η όλη αισθητική του κτιρίου χαρακτηρίζεται από μία γεωμετρικότητα επηρεασμένη από το έργο του πρωτοπόρου Ολλανδού ζωγράφου Piet Mondrian και τους χρωματισμούς του ουράνιου τόξου, συμβόλου της αισιοδοξίας και της ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο.
Ξεχωρίζουν οι χρήσεις σε βρεφικό και νηπιακό σταθμό και αποκτά ο καθένας τη δική του είσοδο. Απομονώνονται οι υγροί και βοηθητικοί χώροι, από τους κύριους, ενώ συγχρόνως οι νέοι χώροι που προκύπτουν είναι άμεσα προσβάσιμοι.
Η είσοδος στο χώρο των νηπίων, επενδεδυμένος στη μία του πλευρά με plexiglass, ζωγραφισμένος με γεωμετρικά σχήματα, περιλαμβάνει ντουλάπια και παπουτσοθήκες. Αφήνοντας τον ιματισμό τους, τα νήπια οδηγούνται σε έναν κοινόχρηστο διάδρομο ο οποίος ξεχωρίζει τους υγρούς και βοηθητικούς χώρους από τις κύριες αίθουσες και την κουζίνα. Προκύπτουν έτσι μία αίθουσα απασχόλησης και μία αίθουσα ύπνου και ανάλογες τουαλέτες νηπίων, προσωπικού και κοινού. Στον χώρο των τουαλετών των νηπίων υπάρχουν χτιστοί νιπτήρες σε έντονο κίτρινο χρώμα, όπου επιτρέπεται η πλύση διαφόρων υλικών που χρησιμοποιούν τα νήπια για τις δραστηριότητές τους (ζωγραφική κτλ). Χρωματιστά πλακίδια πλαισιώνουν τους υγρούς χώρους και μικροί καθρέφτες προξενούν την περιέργεια των παιδιών για να ανακαλύψουν την εικόνα τους. Ο χώρος απασχόλησης των νηπίων, διακρίνεται από μία κατασκευή σε έναν από τους τοίχους της αίθουσας. Περιλαμβάνει στο επάνω τμήμα του, χώρους αποθήκευσης με έντονους χρωματισμούς και στο κάτω μέρος δημιουργούνται “φωλιές” με στρώματα για τη χαλάρωση των νηπίων. Όλη η κατασκευή πλαισιώνεται με “μαυροπίνακα”, για την έκφραση των καλλιτεχνικών πειραματισμών τους. Κάτω από τα παράθυρα της αίθουσας, τοποθετούνται έπιπλα χαμηλά για αποθήκευση παιχνιδιών. Οι ζωγραφιές των παιδιών που είναι αποτυπωμένες σε χαρτί, μπορούν να κρεμαστούν σε μεταλλική ντίζα, ώστε να αποφευχθεί η τοποθέτησή τους στους τοίχους.
Ο χώρος των βρεφών, διαθέτει είσοδο με τον ανάλογο εξοπλισμό, από την οποία μπορεί κανείς να κινηθεί εύκολα στους υπόλοιπους χώρους. Αριστερά της εισόδου διαμορφώνονται οι χώροι ύπνου των βρεφών, οι οποίοι επικοινωνούν και οπτικά μεταξύ τους μέσω ανοιγμάτων, σε γεωμετρικούς σχηματισμούς. Επίσης, εξοπλίζονται με έπιπλα για αποθήκευση κλινοσκεπασμάτων και παιχνιδιών. Δεξιά της εισόδου διαμορφώνονται οι χώροι της απασχόλησης των βρεφών, που χαρακτηρίζονται από τα μεγάλα καμπύλα ανοίγματα, τα οποία αφήνουν το φως και το χρώμα από τα εξωτερικά plexiglass να εισβάλουν στις αίθουσες, δημιουργώντας παιχνίδι με το δάπεδο. Κάτω από τα καμπύλα παράθυρα της αίθουσας, τοποθετούνται έπιπλα χαμηλά για αποθήκευση παιχνιδιών.
Οι βοηθητικοί χώροι που αφορούν στην υγιεινή των βρεφών κατασκευάζονται κεντρικά, ώστε να είναι προσιτοί από όλες τις αίθουσες, περιλαμβάνοντας τον ανάλογο εξοπλισμό για αποθήκευση των αναλώσιμων και της υγιεινής των βρεφών.
Τα δυο αυτά τμήματα, νηπίων και βρεφών, επικοινωνούν μεταξύ τους με έναν διάδρομο ο οποίος λειτουργεί και σαν εκθεσιακός χώρος, όπου μπορούν να παρουσιάζονται έργα των παιδιών αναρτώμενα σε μεταλλική ντίζα. Επίσης μπορεί να λειτουργήσει και σαν χώρος έκφρασης καλλιτεχνικών ανησυχιών των παιδιών, μέσω μαυροπίνακα στη μία πλευρά του διαδρόμου. Στον διάδρομο αυτό είναι εμφανή τα ξύλινα ζευκτά της στέγης, δίνοντας έτσι μεγαλύτερο ύψος στον χώρο και συγχρόνως, αναδεικνύοντας ένα φέρων στοιχείο της κατασκευής από τα παλαιότερα χρόνια.
Η κουζίνα, ανακαινισμένη πλήρως και με νέο εξοπλισμό, τοποθετήθηκε στο κέντρο του κτιρίου, ώστε να εξυπηρετεί και τα δυο τμήματα.
Ο χώρος του προσωπικού τοποθετείται επίσης κεντρικά στο κτίριο, έχοντας πρόσβαση στον εξωτερικό χώρο (για επίβλεψη του παιχνιδιού) και γειτνιάζει με το χώρο μόνωσης (για επίβλεψη του άρρωστου παιδιού). Ο χώρος που προκύπτει για τη Διεύθυνση και τις πολλαπλές χρήσεις, βρίσκεται κοντά στην κύρια είσοδο, για άμεση επίβλεψη και αντίστοιχη πρόσβαση των κηδεμόνων.
Εσωτερικά, τα υλικά επίστρωσης είναι συμβατά με τις χρήσεις. Οι χώροι των αιθουσών απασχόλησης και ύπνου βρεφών και νηπίων επιστρώνονται με ειδικό ανακυκλώσιμο δάπεδο PVC, σε ζωηρούς χρωματισμούς, για προστασία των βρεφών και νηπίων. Όλοι οι υπόλοιποι χώροι, εκτός των υγρών, επιστρώνονται με χυτό βιομηχανικό δάπεδο σε κίτρινη απόχρωση, ειδικά επεξεργασμένο για ασφαλές και ομοιόμορφο αποτέλεσμα.
Τα μεγάλα παράθυρα, διατηρούνται στις διαστάσεις των αρχικών και αντικαθίστανται τα κουφώματα με νέα θερμομονωτικά. Για προστασία, τοποθετούνται σιδεριές με διάφορα γεωμετρικά σχέδια τα οποία παραπέμπουν στο έργο του Piet Mondrian.
Όλα τα υλικά του εξοπλισμού αλλά και οι τοίχοι του κτιρίου θα είναι βαμμένα με οικολογικά χρώματα. Ο ηλεκτροφωτισμός ανακατασκευάζεται ριζικά με ένα σύγχρονο δίκτυο φωτισμού χαμηλής ενεργειακής κατανάλωσης.
«Ναι, ο Παράδεισος δεν ήταν μια νοσταλγία. Ούτε, πολύ περισσότερο, μια ανταμοιβή. Ήταν ένα δικαίωμα.»
Μυρίσαι το άριστον, Οδυσσέας Ελύτης
