Έχει περάσει πάνω από ένας χρόνος μετά τον τραγικό θάνατο της Μπριόνα Τέιλορ και μία νέα έκθεση τέχνης στην πατρίδα της τιμά τη ζωή και την κληρονομιά της, επισημαίνοντας παράλληλα τα σοβαρά ζητήματα της ένοπλης βίας και της αστυνομικής βαρβαρότητας στις ΗΠΑ.
Στην έκθεση στο Speed Art Museum, που βρίσκεται την πόλη Λούισβιλ στο Κεντάκι, με τίτλο «Promise, Witness, Remembrance» παρουσιάζεται το πορτρέτο της Μπριόνα Τέιλορ από την Έιμι Σέραλντ, το οποίο χρησιμοποιήθηκε ως εξώφυλλο του τεύχους Σεπτεμβρίου 2020 του Vanity Fair και είναι η πρώτη φορά που το πορτρέτο εμφανίζεται δημόσια.
Πέρα από το πορτρέτο της Σέραλντ, η έκθεση περιλαμβάνει επίσης έργα περισσότερων από 20 καλλιτεχνών, που αντιπροσωπεύουν ένα ευρύ φάσμα πραγματικών εμπειριών.
Τα θέματα της έκθεσης, τα οποία αναφέρονται και στον τίτλο της προέκυψαν από τη συζήτηση που είχε η επιμελήτριά της, Άλισον Γκλεν με τη μητέρα της Μπριόνα Τέιλορ, Ταμίκα Πάλμερ.
Στην ενότητα «Υπόσχεση» οι καλλιτέχνες εξερευνούν με διάφορα μέσα τα θεμέλια των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, την ιστορία και τις υποσχέσεις, καθώς και το πως οι άνθρωποι βιώνουν ή δεν βιώνουν τις βασικές αρχές, τα ιδανικά του να είσαι Αμερικανός.
Στην ενότητα «Μάρτυρας» ομάδα καλλιτεχνών διαφορετικών γενεών παρουσιάζει έργα που αντανακλούν την εποχή στην οποία δημιουργήθηκαν με επίκεντρο την αντίσταση στο πέρασμα του χρόνου, τη μορφή και το πλαίσιό της. Στην ενότητα «Μνήμη» οι καλλιτέχνες αναφέρονται στη βία των όπλων και την αστυνομική βαναυσότητα, τα θύματά τους και την κληρονομιά τους.
Στην έκθεση παρουσιάζονται, μεταξύ άλλων, τα έργα του Κέρι Τζέιμς Μάρσαλ «Lost Boys: AKA BB» (1993) και του Νικ Κέιβ «Unarmed» (2020).
Η Αφροαμερικανή Μπριόνα Τέιλορ μετά τον τραγικό θάνατό της από αστυνομικούς έγινε σύμβολο στο κίνημα κατά του ρατσισμού και της αστυνομικής βίας που πυροδότησε η δολοφονία ενός άλλου μαύρου Αμερικανούς, του Τζορτζ Φλόιντ, από λευκούς αστυνομικούς, στη Μινεάπολη, στις 15 Μαΐου του 2020.
Η Ταμίκα Πάλμερ, η οποία στην ενότητα «Μνήμη» συνεισέφερε με ένα χρονολόγιο της ζωής της Μπριόνα Τέιλορ λέει ότι η έκθεση αφιερωμένη στην κόρη της, είναι όπως την περίμενε, ειρηνική και προσθέτει ότι δεν ανέμενε ποτέ ότι άνθρωποι που δεν την γνώρισαν θα δημιουργούσαν έργα τέχνης για εκείνη.
Πηγή
Author: Κατερίνα Ματέρη
