Το Δημοτικό Συμβούλιο Βελβεντού και ο Πρόεδρος της Κοινότητας Καταφυγίου
μετά την πληροφορία για την εκδημία του
ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΕΡΓΑΜΟΥ
ΥΠΕΡΤΙΜΟΥ ΚΑΙ ΕΞΑΡΧΟΥ ΚΟΛΠΟΥ ΑΔΡΑΜΥΤΤΗΝΟΥ
ΚΥΡΟΥ ΙΩΑΝΝΗ
την Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2023, εκφράζουν τη βαθύτατη θλίψη τους για την
εκδημία του Μακαριστού Γέροντος, καταγόμενου από τη μαρτυρική Κοινότητα
Καταφυγίου του Δήμου Βελβεντού.
Ο εκλιπών υπήρξε ένας ακάματος και ενθουσιώδης αγωνιστής της Εκκλησίας μας
σε πείσμα των καιρών που ταλαιπωρούν το ανθρώπινο γένος ειδικά σήμερα. Οι δε
οικολογικές του ευαισθησίες αποτελούν φάρο και οδηγό μας για την καθημερινή
μας πρακτική στην διαχείριση των κοινών του δήμου.
Με τα κηρύγματα του και προπαντός τα συγγράμματά του ορθοτόμησε το φωτεινό λόγο της αληθείας του Θεού, ενώ με το παράδειγμα του εξόπλισε ηθικά τη διδασκαλία του έτσι, ώστε ο λόγος του να καταστεί «Πιστός και πάσης αποδοχής άξιος», εκ μέρους της παγκόσμιας κοινότητας. Το όνομά του ταξίδεψε στα πέρατα της οικουμένης κι αυτό μας κάνει πολλαπλά υπερήφανους.
Η ποιμένουσα αρχιερατική του ράβδος, η παρουσία και διακονία του στήριζαν την
πίστη μας και θα την στηρίζουν μέσα από το πνευματικό του έργο.
Το Δημοτικό Συμβούλιο Βελβεντού αποφασίζει ΟΜΟΦΩΝΑ
• Να εκφράσει τα θερμά του συλλυπητήρια στους οικείους του μεταστάντος.
• Να παραστούν ο Δήμαρχος Βελβεντού και ο Πρόεδρος της Κοινότητας
Καταφυγίου στην κηδεία του.
• Να κατατεθεί στέφανος τιμής κατά την ημέρα της εξόδιου ακολουθίας.
• Να συζητηθεί σε επόμενο Δημοτικό Συμβούλιο και με τη σύμφωνη γνώμη
του Προέδρου της Κοινότητας Καταφυγίου και των Καταφυγιώτικων
Σωματείων η απόδοση τιμής του εκδημήσαντος με την ονοματοθεσία οδού
εντός του οικισμού Καταφυγίου.
• Να δημοσιευθεί το παρόν ψήφισμα στον Τύπο και στην ιστοσελίδα του
Δήμου.
ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ
Ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης (κατά κόσμον Ιωάννης Ζηζιούλας,
Καταφύγι Βελβεντού Κοζάνης, 10 Ιανουαρίου 1931 – Αθήνα, 2 Φεβρουαρίου
2023) ήταν επίσκοπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και
ένας από τους πιο γνωστούς σύγχρονους Έλληνες Ορθόδοξους θεολόγους.
Γεννήθηκε στις 10 Ιανουαρίου 1931 στο Καταφύγι Βελβεντού Κοζάνης.
Ήταν μαθητής του μεγάλου Ρώσου ορθόδοξου θεολόγου π. Γεωργίου Φλορόφσκι.
Σπούδασε Θεολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και στο
Πανεπιστήμιο Αθηνών από όπου αποφοίτησε το 1955, στο οποίο το 1965 εκπόνησε διδακτορική διατριβή με θέμα «Ἡ ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας ἐν τῇ Θείᾳ Εὐχαριστίᾳ καί τῷ Ἐπισκόπῳ κατά τούς τρεῖς πρώτους αἰώνας» και αναγορεύθηκε διδάκτορας.
Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ και
αναγορεύθηκε Μάγιστρος της Θεολογίας. Διετέλεσε καθηγητής δογματικής
θεολογίας στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου και συστηματικής θεολογίας στα
πανεπιστήμια Γλασκώβης (1973-1987), Θεσσαλονίκης (1984-1998), King’s
College του Λονδίνου, Γρηγοριανού της Ρώμης και Γενεύης.
Χειροτονήθηκε διάκονος στις 14 Ιουνίου 1986 και Πρεσβύτερος στις 15
Ιουνίου 1986. Στις 22 Ιουνίου 1986 εξελέγη από την Αγία και Ιερά Σύνοδο του
Οικουμενικού Πατριαρχείου «Μητροπολίτης Περγάμου, υπέρτιμος και έξαρχος
κόλπου Αδραμυττηνού». Στις 3 Οκτωβρίου 2014 ανυψώθηκε σε Γέροντα
Μητροπολίτη.
Το 1993 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και το 2002 διετέλεσε
Πρόεδρός της, όντας ο πρώτος κληρικός Πρόεδρος.
Ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης διετέλεσε αντιπρόεδρος της επιτροπής
Διαλόγου μεταξύ της Ορθόδοξης και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, καθώς και
Διευθυντής του Γραφείου Εκπροσωπήσεως του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην
Αθήνα. Εκπροσώπησε το Οικουμενικό Πατριαρχείο σε αρκετές διεθνείς
συνελεύσεις. Υπήρξε ακόμη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και της Επιτροπής
Πίστεως και Τάξεως του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών.
Η συμβολή του επικεντρώνεται κυρίως στη θεολογία του προσώπου. Στα
έργα του ασχολείται μεταξύ άλλων με την έννοια του προσώπου στη φιλοσοφία
και στους Πατέρες της Εκκλησίας και υποστηρίζει ότι το πρόσωπο είναι η κεντρική
έννοια της χριστιανικής οντολογίας, ενώ αναλύει με τον ίδιο τρόπο και την έννοια
του τριαδικού Θεού: μία ουσία, τρία πρόσωπα. Κατά την οντολογία που
αναπτύσσει με βάση τους Καππαδόκες Πατέρες, η ύπαρξη προϋποθέτει τη σχέση
μεταξύ προσώπων και δε νοείται χωρίς αυτήν.
Συγγραφικό έργο:
• Ἡ ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας ἐν τῇ Θείᾳ Εὐχαριστίᾳ καί τῷ Ἐπισκόπῳ κατά τούς τρεῖς
πρώτους αἰώνας, Α΄ έκδ. 1965, Β΄ έκδ. Εκδόσεις Γρηγόρη 1990
•Ἀπό τό προσωπεῖον εἰς τό πρόσωπον: Ἡ συμβολή τῆς πατερικῆς θεολογίας εἰς τήν ἔννοιαν τοῦ προσώπου, (1976) (ανατύπωση στο Η ιδιοπροσωπεία του Νέου
Ελληνισμού, Ίδρυμα Γουλανδρή-Χορν, τ. Β΄ 1983, σ. 300 κ.εξ.)
•Ελληνισμός και Χριστιανισμός, η συνάντηση των δύο κόσμων, Αποστολική
Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος, 2002, (ανάτυπο από τον Τόμο ΣΤ΄
της Ιστορίας του Ελληνικού Έθνους).
• L’être ecclésial, Labor & Fides, Genève 1980,
• Being as Communion, St. Vladimir Seminary Press, Crestwood, NY, 1985,
• Η κτίση ως Ευχαριστία, Θεολογική προσέγγιση στο πρόβλημα της οικολογίας,
Εκδόσεις Ακρίτα, 1992,
• Ο Άγιος Σιλουανός της οικουμένης, Εκδόσεις Ακρίτα, 2001,
• Ορθοδοξία και σύγχρονος κόσμος, Λευκωσία, Κέντρο Μελετών Ιεράς Μονής
Κύκκου, 2006
• Ευχαριστίας εξεμπλάριον, Εκδόσεις Ευεργέτις, 2006,
Έχει αναγορευθεί επίτιμος διδάκτορας πολλών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, μεταξύ των οποίων του Καθολικού Ινστιτούτου Παρισιού, της Ορθόδοξης Θεολογικής Σχολής του Βελιγραδίου, του Ινστιτούτου Ορθόδοξης Θεολογίας «Άγιος Σέργιος» του Παρισιού, του Πανεπιστημίου Κλουζ-Ναπόκα και του Πανεπιστημίου του Μύνστερ.
Το 1973 εξελέγη μέλος της Διεθνούς Ακαδημίας Θρησκευτικών Επιστημών των
Βρυξελλών.
Το 2003 ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κωστής Στεφανόπουλος του
απένειμε το παράσημο του Ανώτερου Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος, προς
αναγνώριση του έργου του.
Το 2007 του απονεμήθηκε ο Σταυρός του Lambeth.
