Ο σκηνοθέτης σημειώνει χαρακτηριστικά: Ό,τι θυμάμαι χαίρομαι! Και θυμάμαι έντονα τα νεανικά και εφηβικά μου χρόνια που τα πέρασα σε μια φτωχογειτονιά της Λάρισας στη δεκαετία του ’50 και χαίρομαι.Μια εποχή που αν και ήταν βαθιά πληγωμένη απ’ τον πόλεμο, την κατοχή και τον εμφύλιο σπαραγμό, ο ταλαίπωρος Έλληνας προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια του και για να ξεγελάσει τη μιζέρια του, την βόλευε όπως, όπως ψευτοδουλεύοντας και με μικροδιασκεδάσεις.Χαρακτηρίστηκε σαν δεκαετία της αθωότητας , μόνο που δεν ήταν και τόσο αθώα. Η κυβερνητική αστάθεια, το παλάτι, η αστυνομοκρατία, ο τραμπουκισμός, οι πολιτικές συνομωσίες, οι μαζικές δίκες, οι εκτελέσεις, οι εξορίες, η απελπιστική ανεργία, η φτώχεια, η υποτίμηση της Δραχμής στο 100%, η εσωτερική μετανάστευση στα αστικά κέντρα, η φυγή στην ξενιτειά, το πιστοποιητικό των κοινωνικών φρονημάτων για εύρεση εργασίας, η λογοκρισία, η μαύρη αγορά πώλησης μωρών σε οικογένειες της Αμερικής, το εκστρατευτικό σώμα του Ελληνικού Στρατού που βρέθηκε στον πόλεμο της Κορέας, ήταν μερικά από τα δεινά που ταλαιπώρησαν τον Λαό μας.Η ένταξή μας στο ΝΑΤΟ και η Αμερικάνικη βοήθεια με το σχέδιο «Μάρσαλ» δεν είχαν στόχο να βοηθήσουν μόνο οικονομικά την χώρα, αλλά και να επέμβουν στην αλλοπρόσαλλη διοίκησης της και τέλος, να την «Αμερικανοποιήσουν»,να επιβάλλουν το Μάμπο, την Σάμπα, την Ρούμπα, το Τσα-Τσα και άλλους εξωτικούς χορούς .Στέναζαν οι κρατικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί με τραγούδια όπως : «Ο Κούμπα-Κούμπα-Κούμπα -Κουμπατσέρο», «Θα’ ρθω να σε κλέψω Μαριγούλα – Μαριγώ να πάμε στο Μεξικό», «Θα γίνω Βραζιλιάνα με το σομπρέρο σου» και άλλα τραγελαφικά και νόστιμα.Το Ελληνικό λαϊκό τραγούδι με το μπουζούκι, για άλλη μία φορά το πέταξαν στο περιθώριο. Παρ’ όλα αυτά οι συνθέτες του ρεμπέτικου τραγουδιού μεγαλουργούσαν.Με όλες αυτές τις μνήμες θέλησα να δημιουργήσω ένα γοητευτικό έργο, με νοσταλγία, γέλιο και συγκίνηση για τους συντοπίτες μου. Μια παράσταση λαϊκή, βασισμένη στους κώδικες της Ελληνικής Επιθεώρησης και των αναψυκτηρίων του 1950 με φόντο την Λάρισα της μετεμφυλιακής εποχής. Είναι μία παράσταση που κουβαλάει τις εμπειρίες μου 45 χρόνων που εργάζομαι για το δικό μας Θεσσαλικό Θέατρο. Το χρωστούσα στο κοινό μας και στη φυσιογνωμία του Θεάτρου μας, που τόσα χρόνια προσπαθούμε να γίνει ένα γνήσιο λαϊκό θέατρο. Οι θεατές μας θα θυμηθούν πολλά και άλλοι τόσοι θα μάθουν το τι έγινε τότε. Θα τραγουδήσουν και θα χορέψουν τα αξέχαστα τραγούδια της εποχής. Θα μνημονεύσουν το σχέδιο Μάρσαλ και τα ρούχα που έντυναν την ανέχεια τους, σταλμένα από την ΟΥΝΡΑ. Θα γελάσουν, θα προβληματιστούν και θα συγκινηθούν με τα καλά ,τα άσχημα και τα δραματικά επεισόδια που βίωσε ο κοσμάκης εκείνη τη εποχή».Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣΣκηνοθεσία: Κώστας ΤσιάνοςΣκηνικά – Κοστούμια: Άση ΔημητρολοπούλουΜουσική Επιμέλεια, Διδασκαλία: Αλέξανδρος ΤσιωνάςΦωτισμοί: Μάκης ΠαπατριανταφύλλουΒοηθός Σκηνοθέτη : Ειρήνη ΖγούρηΠροβολές: Ιωάννης ΠέτρουΕπεξεργασία εικόνων Βαγγέλης ΑντωνόπουλοςΚατασκευή Κοστουμιών : Νικολέτα ΚαϊσηΚατασκευή Σκηνικού: Χρήστος Καράκης, Νίκος ΑνδριανόπουλοςΥπεύθυνος Παραγωγής : Νίκος ΓεωργάκηςΕπιμέλεια ήχου Γιώργος ΓκόλανταςΦωτογραφίες παράστασης: Βασίλης ΑγγλόπουλοςΒοηθός φωτογράφου Ηλίας ΑγγλόπουλοςΤρέιλερ: Δημήτρης Βάλλας – Life of Film productions,Αφίσα: ΜουτζούραΠαίζουν με αλφαβητική σειρά οι ηθοποιοί: Βασίλης Καρμίρης, Χρήστος Κορδελάς, Μαρσέλα Λένα, Δέσποινα Πολυκανδρίτου, Αθηνά Σακαλή, Ηρακλής Τζαφέτας, Παναγιώτης Τόλιας, Θάλεια Χαραρά.Οι φωτογραφίες στην παράστασης είναι του Τάκη Τλούπα.Στην παράσταση παίζουν ζωντανά μουσική οι ηθοποιοί: Ηρακλής Τζαφέτας Σαξόφωνο. Θάλεια Χαραρά Πιάνο. Παναγιώτης Τόλιας Φλάουτο. Βασίλης Καρμίρης Μαράκες και ο Αλέξανδρος Τσιωνάς Κιθάρα και Τραγούδι.Στην ηχογράφηση της μουσικής έπαιξαν: Γιώργος Αγγελάκης ακορντεόν και τρομπόνι, Αποστόλης Γιάγκος πιάνο, Σπύρος Καβαλλιεράτος κιθάρα, Ιωάννης Μακρυγιάννης κρουστά, Ευάγγελος Τσιαπλές μπουζούκι.0Απήχηση0ΑλληλεπιδράσειςΠροώθηση δημοσίευσηςΜου αρέσει!ΣχόλιοΚοινοποίηση
